Japan dag 6 – Kyoto – Kiyomizu-dera, Ninenzake, Chion-in en Fushimi Inari Taisha

Dag 6 alweer, we besloten te starten met tempels en uiteindelijk richting de shrine met de rode (oranje in onze ogen) poorten te gaan. Volgens Google maps konden we dit met de bus doen, lijn 206 en hadden we hiervoor precies 230 Yen nodig. Na wat zoeken waar de bushalte daadwerkelijk was gingen we erbij staan.
Eerste bus kwam voorbij maar we hadden beide niet opgelet welk nummer er stond dus besloten we te wachten tot de volgende. Toen die even later aankwam zagen we dat deze zo vol was dat we besloten lopend te gaan.

DSC_0165

We gingen lopend de kant uit van de eerste tempel “Kiyomizu-dera” echter kwamen we eerst uit bij een boeddhisten tempel, die ik een beetje vond tegenvallen, kunst want dit was niet datgene wat we zochten. Om de “Kiyomizu-dera” te bezoeken moesten we eerst een straatje naast de boeddhisten tempel omhoog, een stuk omhoog. Met zweet in de nek kwamen we boven, lekker zoveel lopen als het 30 graden is, maargoed niet zeuren alles beter dan regen.

DSC_0180

We waren daar mooi getrimde heggen, met bloemetjes en aan het begin van de “Kiyomizu-dera” een poort en wat torens in het rood met wit. Een verscheidenheid aan beelden en stenen. Waaronder een beeld met 2 draken die ik persoonlijk ontzettend vet vond. We liepen wat verder en kwamen uit bij kassa’s waar we uiteindelijk tickets moesten kopen om de “Kiyomizu-dera” houten tempel in mochten en ook toegang kregen tot een platform met het iconische uitzicht van de tempel en de stad “Kyoto”.

DSC_0198

Via een wandelpad liepen we naar onder, naar de voet van de houten tempel. Hier kwam bronwater naar onder stromen in 3 stroompjes waar mensen dan voor “good luck” hun handen mee konden wassen en evt. van konden drinken. We liepen weer verder waardoor we uiteindelijk eindigde bij het begin van het complex met eraan een straat vol winkels en mensen.

DSC_0210

Aan deze straten waarvan 1 de ninenzake was lagen allemaal winkeltjes met vooral eten (zoetigheid) en toeristische spullen. En je kon er over de koppen lopen, hoe verder je af ging van Kiyomizu-Dera hoe rustiger het werd.

Begeven moment zaten we even in de schaduw op een muurtje, toen de bejaarde fotocamera club langskwam die in het Japans tegen ons begonnen te praten. “Nikon”,terwijl hij zocht naar het type en hij gebaarde iets met de hand omhoog, dat zelfde deed hij bij Paul maar dan met “Canon”. En er kwam nog iets achteraan van “Much expensive for me”. Toen we wegliepen zei er nog eentje “ByeBye” Waarna een hele harde rochel te horen was waarvan we ons nog steeds afvragen of dit nu incidenteel was of een reactie op ons.

DSC_0223

We liepen verder door een parkje naar het Chion-in tempel complex. Waarbij je na een trapje van met een 15 tal treden (en waar een trede zo hoog was als 2 normale treden) eenmaal door een hele grote houten poort kwam je weer bij een trap met dezelfde soort treden maar dan 4x zoveel. We besloten toch naar boven te gaan ondanks de hitte. Boven stonden nog wat kleinere gebouwen en torentjes.

DSC_0001

Eenmaal onder liepen we terug door het park richting metro. Vanuit het park liepen we onder een poort waarbij we daarna volgens mij op een soort van begraafplaats stonden met lantaarns enzo. Eenmaal buiten in de bewoonde wereld liepen we de winkelstraat af om richting de metro te gaan. De metro bleek hetzelfde te werken als in Tokyo dus daar hadden we geen problemen mee. En al gauw stonden we dan ook op het station bij Fushimi Inari. We liepen nog 2 straatjes door waarna we bij de daadwerkelijk Fushimi Inari Taisha waren.

DSC_0008

Fushimi Inari Taisha is waar die rode (oranje vinden wij) poortjes allemaal achter elkaar staan. We besloten de klim te maken, en we keken wel hoe ver we zouden komen want je loopt een berg op door die poortjes. Ik denk halverwege of iets verder dat we besloten dat het goed was. Foto’s maken van een rij van de poortjes zonder dat we toeristen erop hadden staan bleek nog een hele uitdaging maar het lukte uiteindelijk wel. De toeristen name af naar mate we hoger gingen.
Na de hele weg via een ander pad weer terug te hebben gelopen besloten we terug te gaan.

DSC_0016

We had afgesproken met mijn collega en zijn vrouw om half 8 af te spreken. Zij zijn inderdaad op hetzelfde tijdstip in Japan (en zelfs Kyoto) als ons. We gaan een dezer dagen ook met zijn 4en naar Nara. We hebben uiteindelijk nog wat night shot gemaakt en zijn daarna lekker weer terug gegaan. Vandaag was een dag van veel lopen en dus ook calorieën verbranden (prima voor mij dus ;)) Morgen Bamboo Forest en de golden Pavilion…

DSC_0036

Japan dag 5 – van Tokyo naar Kyoto

Na ’s nachts slecht in slaap te zijn gekomen, was ik toch voor de wekker op. We moesten uitchecken en auto terugbrengen. Na alles in onze tassen te hebben herpakt en het beddengoed af te hebben genomen gingen we naar de balie om daar uit te checken. Ik als autist natuurlijk 30min gerekend, bleek achteraf 2 minuten te zijn. Onze tassen even in de auto gelegd en daarna even geld pinnen voordat we vertrokken richting rental.

We moesten natuurlijk ook het parkeren nog even betalen, buiten een hoop japanse tekens bleek dit heel makkelijk te zijn. Gewoon het paal nummer invoeren, en de machine toont het bedrag. Dit was 3100 Yen. (+/- 31 EURO).

IMG-20160521-WA0028

Voordat we de auto konden droppen bij de rental moest deze eerst afgetankt worden, gelukkig lag de “tanker” ernaast. We kregen instructies van de pomp bediende hoe we moesten parkeren en vanuit een slang die in de lucht hing. Tankte de pomp bediende de GT86 vol. Naast ons konden we tijdens het wachten mooi kijken naar een brute Mazda RX-7 FD :D. Toen onze GT86 vol was kregen we het bonnetje. 2300 Yen voor +/- 19 liter premium benzine. (De benzine die we hebben verstookt was dus goedkoper dan het parkeren :S (en minder dan de helft van de tol) De GT86 afgeleverd, en we konden praktisch gelijk verder. Helaas deze keer met 2 tassen…

Na een kilometer te hebben gelopen kwamen we bij station Akihabara aan waar we de trein namen richting Tokyo station om daar uiteindelijk Shinkansen tickets te kopen. Na die paar dagen hebben we langzaam in de gaten hoe de metro’s en treinen werken in Tokyo. Eigenlijk best makkelijk…

Bij Tokyo station kochten we de tickets voor de Shinkansen (Bullit Train), hier konden we kiezen voor reserved seats, dit hebben we uiteindelijk wel gedaan en achteraf gezien ook maar goed ook want van de 15/16 wagens waren er maar 3 niet gereserveerde van. Met als gevolg dat we waarschijnlijk geen plaats hadden gehad. Wel even een bedrag moeten afrekenen +/- 14000 Yen, maar een vliegticket was duurder en minder snel.

IMG_20160521_123932
[Ja mensen, een dikke vinger aan de linker kant ;)]

De reis zelf was super, comfortabele stoelen met veel beenruimte (veel meer als in het vliegtuig), de mogelijkheid om de rugleuning in te stellen. In vergelijking met onze NS wagons ook superstil. En het spoor bij bochten ligt vaak gekanteld voor de snelheid. Hij gaat supersnel, heb het willen meten maar kreeg geen GPS signaal in de trein helaas. 2 uur en 18min duurde de reis.

IMG_20160521_124024

Aangekomen op station Kyoto was het F*cking warm, 29 graden. En moesten we met onze 2 tassen p.p. nog een stuk lopen naar het Hostel. Was maar een kleine kilometer maar het voelde als 3. Boh gek, Lekker met die blaartjes allemaal. Na gearriveerd en ingecheckt te zijn moesten we nog wachten tot 15:00uur dus hebben we wat te snacken en drinken gepakt aan de Hostel Zen Bar. En Paul de “Grammar Nazi” heeft nog wat fouten in de vorige verhalen aangehaald. Of ik deze ooit verbeter weet ik niet maar bij deze excuses voor de foutjes 😉  (Paul: En terecht!)

Eenmaal op de kamer hebben we ons even gedoucht, op deze kamer hebben we eigen douche en w.c. Ik had op TripAdvisor een restaurant gevonden met 5 sterren die net om de hoek lag en door de foto’s die erbij stonden was ik verkocht. We besloten er heen te gaan.

IMG-20160521-WA0030

IMG-20160521-WA0031

Echt om het hoekje lag de tent, die je als je van buiten keek in Nederland zo voorbij zou lopen. Binnen werden we begroet door een van de Japanse koks, die eens voor de verandering wel goed Engels sprak. Na wat drinken te hebben ontvangen, vertelde de kok ons wat voor vlees het allemaal was en waar het vandaan kwam (welk gedeelte van de Wagyu koe). Na een menu te hebben bestelt gingen we een beetje onwennig aan de slag. Het vlees werd voor je neus gesneden. En deels gemarineerd (o.a. chef specials 😉 focking lekker)

IMG_20160521_172458

IMG_20160521_173950

Boh gek, dat vlees was meesterlijk, mals, zacht, vet dat eraan zat proefde je niet eens. Ik denk dat we hier nog wel eens gaan eten deze trip…

Na te hebben betaald gingen we terug naar het hostel om ons eerste wasje te doen. Ja mensen jullie lezen het goed ik aan de was. Maar gelukkig is het in dit geval makkelijk 2 stickers met nummer 1 en 2 erop, en de instructie “sprinkle washing powder” en push 1 -> 2. (Ik flikkerde het poeder er gewoon op, gelukkig verbeterde Paul me door te zeggen dat het verspreid moest worden, Thanks m8!)
En nu zitten we dus te wachten daarop, Morgen weer lopen en cultuur snuiven…

Japan dag 4 – Tokyo e.o. Huurauto, mini roadtrip

Vandaag 20-05-2016, vroeg op want we moesten onze huurauto gaan ophalen, volgens google maps was het 20 min. lopen, of met metro en dan 10 min. lopen, we hebben uiteindelijk gekozen voor gewoon lopen want al met al ben je dan nog net zo lang bezig. We waren wat vroeg daar en besloten even te wachten, achteraf niet nodig maar we waren ruim een uur te vroeg. Uiteindelijk toch maar binnen gelopen.

Eenmaal binnen werden we ontvangen door een heel vriendelijk Japans meisje die naar gegevens vroeg en maar minimaal Engels kon. Dus we hebben een aantal vragen en opmerkingen met handen en voeten moeten uitleggen maar uiteindelijk is alles goedgekomen. Ze nam ons mee naar achteren waar een medewerker nog even met een doek de laatste schoonmaak deed. En ondertussen kregen we een inspectie van de auto rondom. Hij zag er tip-top uit, wat een focking brute bak is dat.

DSC_0141

Dicht bij de grond plaatsen we ons in de stoelen, we konden wegrijden, het meisje gaf nog even aan waar we konden tanken morgen bij het inleveren. En daar gingen we dan. Na wat random rijden wisten we niet echt waar we heen gingen dus ik gaf al aan dat we maar richting hostel even moesten rijden zodat we nog wat kleine dingen konden ophalen, en dat Paul even het telefoonnummer van “Star Road” kon opzoeken een tuning garage. Onderweg vond ik dat de auto nogal trilde maar wat bleek ik had de handrem er nog op (DUH!) Via de Senso-Ji poort vonden we onze weg naar het Hostel.

Eerst rende ik naar binnen (met de alarmlichten aan in een veels te smal straatje) daarna ging paul ff voor Wifi naar binnen om het tel nummer te fixen. In Japan navigeren ze met telefoonnummers. Laat het nu net zo zijn dat de navigatie dat telefoonnummer niet kon, en iets globaals er omheen pakte. We besloten die kant op te rijden. na een uurtje kwamen we aan op het navigatie punt echter geen “Star Road” te bekennen na wat rondjes te hebben gereden zag ik een andere Toyota Rental boer, en we besloten daar te vragen of hij wist waar het adres lag.

Ik loop die toko binnen komt er een Japanner, natuurlijk 1 die geen woord engels verstaat of spreekt dus met handen voeten en het adres op Paul’s mobiel gevraagd of hij het wist. Na wat kijken op zijn computer printen hij me een kaart uit. Ik bedankte hem en ging met paul op de navigatie kijken welke straten ongeveer synchroon liepen met die op de geprinten kaart. We hadden het, en reden er naartoe (was nog ruim een kwartier rijden dus als we dat niet hadden gedaan hadden we t nooit gevonden)

Op het zelf aangegeven punt was het ook niet te vinden, toen vond Paul een screenshot van de google maps van “Star Road” weer middels vergelijken het adres gezocht en Ja hoor we hadden prijs eindelijk waren we er dan. Een garage waar Paul hijgend tegen de raam aanzat toen we er voorbij reden. We parkeerde de auto en liepen er naartoe. Paul was net een klein kind in een snoepwinken, en om eerlijk te zijn ikzelf ook een beetje, Mooie auto’s, dik, breed super opgeknapt heel nice.

DSC_0142

We besloten te vragen of we foto’s mochten maken, met handen en voeten natuurlijk want ook deze konden amper Engels. Een ervan die we omgedoopt hebben tot Han (Ja, van fast en furious). Tikte iets in het Japans in google translate en daar kwam uitrollen of hij een afspraak vergeten had met ons. Lol, we gaven aan dat we alleen kwamen voor foto’s en deze mochten we dan maken. Supertrost liet een andere monteur zien wat er “under the hood” lag. Boh gek wat een afwerking. Na wat te hebben gefotografeerd besloten we verder te gaan we bedankt ze vriendelijk en gingen weer op weg.

DSC_0143

DSC_0151

DSC_0156

We besloten maar richting het plaatsje Nikko te rijden, dat bleek achteraf wat ver weg dus we besloten te rijden tot we iets van bos e.d. vonden. We zaten op de snelweg. BAM gelijk tol van 510 yen (+/- 5 Euro). En na niet al te verre tijd kwam weer een tol booth…. … We moesten hier weer een kaartje pakken, we keken elkaar aan en dachten het zal wel goed komen. Na wat te hebben gereden stopte we bij een tankstation omdat er alleen nog maar stad te zien was, en misschien hadden ze bij de “tanker” wel kaarten. Helaas niet dus…

We besloten een punt te pakken op de kaart iets naar rechts onder, maar natuurlijk pakte hij weer een snelweg, we besloten deze af te gaan. Want onze navigatie werkte perfect, alleen de knop tolweg vermijden en adressen invoer en POI’s zoeken was helaas In het Japans, en hebben we dus niet kunnen gebruiken omdat we niet wisten welke knopjes het waren :S Alles op de gok en tast. De navigatie verder voor het navigeren SUPER! echt beste navi die ik ooit heb meegemaakt. goede rijrichtingen, waaschuwingen voor tol en invoegend verkeer.

Maargoed we gingen de tolweg af, Hoppa 1300 YEN (+/- 13 Euro), binnendoor probeerde we te navigeren. Maar besloten uiteindelijk om te richting Daikoku futu te rijden. Hier zijn de meetings met tuning bakken enzo. Na wat binnendoor rijden liet de navigatie ons uiteraard weer via de snelweg gaan. En we besloten dit te doen, Maar wel via de Bay Shore Route, De “Wangan” op. In de japanse autoscene de snelweg die je moet hebben daarbij is Paul lid van de “Wangan Warriors” een club liefhebbers van Japanse auto’s. Dus kaasje, zelf vind ik het natuurlijk ook bruut.

Ondertussen nog een 2 tal tol betalingen moeten doen van 1300 yen (+/- 13 Euro), en toen waren we er bijna, Doordat ik het niet op tijd had gezien reden we het bordje parkeerplaats voorbij en stonden onderaan de afrit. We gingen op zoek naar de ingang van de parkeerplaats die nergens was te vinden :S Na wat op en neer te hebben gereden gingen we op een tankstation op zoek via de telefoon en navi naar iets te eten, het dichts bij zijnde was een KFC, daar maar heenrijden dan…

Ik de navigatie volgen komen we op een straat uit waar opeens een vet japans jochie aan het gebaren was dat we er niet in mochten en aan het schreeuwen, we besloten te draaien, mr. fattie hielp ons nog ff met aanwijzingen bij het draaien. En ik besloot een andere route te kiezen. uiteindelijk vonden we de KFC, daar wat gegeten en toen weer terug naar de Daikoku, onderweg nog wat dikke Japanse bakken gezien. Maar na een hoop op en neer rijden konden we de parkeerplaats entree echt niet vinden. We besloten richting “Daiba” te rijden, Daniel had aangegeven dat hier ook nog wel eens wat tuning meetings zouden kunnen zijn. Daarheen gereden natuurlijk weer Tol  moeten betalen, maar ook hier was nix :S

Zucht, We besloten maar om richting het hostel te rijden, het was een mooie dag geweest en we vonden het jammer maar ook prima zo. Onderweg hebben we ons nog gefascineerd over hoe dik de snelweg in Tokyo ligt en dat je er eigenlijk in Tokyo weinig van merkt, en nog wat tol mogen betalen. Aangekomen bij het hostel hebben we de auto op een parkeerplaats gezet bij het hostel (Betaald). We hebben uiteindelijk uitgerekend dat we hiervoor waarschijnlijk 5000 Yen kwijt zijn (50 Euro) en deze mogen we morgen gaan afrekenen bij een machine die alleen in Japans staat beschreven…. Ben benieuwd.

Achteraf gezien toen we in het hostel weer Wifi hadden bleek dat we toch echt de parkeerplaats bij Daikoku moesten hebben gehad maar dat daa uberhaupt pas vanaf 22:00uur iets te doen was, dus prima zo…

Boh gek vandaag hebben we hendig veel geld aan tol moeten betalen denk ongeveer wel een 60 euro, en dat je nu zegt de wegen zijn in top staat. Nope in veel gevallen te vergelijken met Belgie zelfs. Ochja we hebben het eens meegemaakt en t was met een dikke auto en we hebben toch een top dag gehad.

Morgen, Shinkansen naar Kyoto !

Japan dag 3 – Tokyo – Imperial Palace Grounds, Shibuya crossing en Akihabara

Eerst een kleine inleiding voordat ik ging vond ik het nodig om nieuwe wandelschoenen te kopen en ik wou deze inlopen, heb ik dit gedaan een week voordat ik naar Japan zou gaan. Wat doe ik dan ook nog eens geen wandelsokken en blijkbaar had ik 1 schoen dus ook niet goed zitten :S. Gevolg dikke vette blaar die op mijn weg naar Japan dus nog niet geheeld was (Ik wil Carlijn en Kitty bedanken voor alle zorgen omtrent deze wond.). Door deze wond loop ik nu dus met een gaasjes en zo mank als het maar zijn kan…

Vandaag dag 3, heb ik mijn “oude” wandelschoenen aan gedaan met de wandelsokken, dit omdat ik gister al een beetje het gevoel had dat er blaren onder de voet zaten aan te komen. Vol goede moet zijn we naar station Otemachi gereden, omdat ik op de kaart had gezien dat deze dichterbij het Imperial Palace lag. Op het station aangekomen zijn we de pijlen naar de uitgang gaan volgen en kwamen helaas uit in Tokyo station, Ja sommige metro stations liggen ook verbonden onder de grond aan elkaar. Wij naar de uitgang waar we gelijk tussen de wolkenkrabbers stonden.

DSC_0106

Ja waar moet je dan opeens naartoe, gelukkig met wat orienteren via een telefoon app en borden kijken. Vonden we de weg naar het Imperial Palace. 10 tot 15 min onderweg ernaartoe komen we langs de uitgang van metro station Otemachi (Bedankt Tokyo ;)) uiteindelijk kwamen we bij een soort buiten muur van de palace ground en weer een stuk verder bij de binnen muur beide met grachten eromheen. Op de binnenmuren stond op een punt een Japans torentje.

DSC_0121

Verder door lag een poort met een brug deze werd bewaakt door een paar Japanse politie mensen dus daar konden we er niet in, een poort verder hetzelfde verhaal, toen hadden we de halve buitenmuur gehad en kwamen bij nog een poort uit, maar ook deze was helaas dicht. Jammer, we hebben hierdoor niet the Imperial Palace grounds kunnen bezoeken maar wel mooie foto’s van de muur en poorten kunnen maken.

We besloten naar Shibuya crossing te gaan maar helaas was een metro station wat ver weg dus hebben we uiteindelijk nog een stuk moeten lopen om bij een uit te komen. natuurlijk moesten we overstappen om daar te komen dus dit weer gedaan en uiteindelijk kwamen we bij station Shibuya uit, die gekoppeld leek te zijn aan een soort waren huis. dus we zijn via roltrappen naar onder gegaan en bij de eerste uitgang naar buiten gelopen, alleen voelde dit wat fout en na de App er weer bij te hebben gepakt kwamen we tot de conclusie dat we de uitgang tegenover degene moesten hebben waar we stonden.

Shibuya Crossing was gelijk bij deze uitgang te vinden, Boh gek wat een Herrie, toeters bellen, vrachtauto’s met lcd displays erop die reclame maken voor dance parties etc. Wij de crossing over naar de Starbucks want ik wou een bak koffie en ondertussen filmen hoe we over staken :S helaas had ik hem op foto’s maken staan dus ik besloot om op de terugweg nog eens te proberen en dit was gelukt zoals in mijn vorige post te zien was 😉

Nu de weg terug van de ene kant van tokyo naar de andere, het liefste met zo min mogelijk overstappen. Nou we hadden een route gevonden 1x overstappen. Kaartje gehaald voor de eerste rit van 2 stations, aan een japanse gast van de spoorweg gevraagd of dit goed was en deze knikte ja. Helaas, werd pijnlijk duidelijk dat dit niet het geval was toen we door de poortjes wouden bij het overstap station. Een vriendelijke japanse spoorweg gast vroeg ons waar we vanaf kwamen en waar we heen moesten en hij hielp ons door onze kaartjes in te nemen en ons nieuwe te geven die wel goed waren. Hiermee zijn we verder kunnen gaan.

Aangekomen bij het hostel verrekte ik van de pijn aan mijn poten. En jawel hoor buiten de blaar op mijn hak ook 2 blaren aan de linkervoet waarvan 1 grotere en 1 aan de rechtervoet. Lekker dan of dit nu komt door het scheef lopen of toch omdat ik geen loopvlees heb weet ik niet maar K*T is het wel…

803918_638386016178909_1494501094_n

Als avondeten besloten we voor een “Beef bowl” te gaan, dit stond op het kaartje dat we van het hostel hadden gekregen. We kregen een glas water en onze bestelling werd opgenomen. Uiteindelijk vroegen we ons af of het wel water was want het was hendig ranzige sjap. Toen het eten kwam was dit al gauw vergeten. Gyudon, Beef bowl is dus rijst met erboven reepjes beef vlees met ui. En je kon er dan zelf nog een topping op laten doen, ik had lente ui erbij. Het smaakte goed al hebben we wel zitten stoeien met de chopsticks en rijst 😀

DSC_0128

Na het eten wouden we Akihabara eens gaan opzoeken, echter werd het een metro en soort van trein als aansluiting beide maar 1 station, maar het kon niet anders. Ook hier gingen we de mist in met de kaartjes omdat het poortje overliep in het nieuwe station. Ook hier werden we verder geholpen door een vriendelijke spoorweg medewerker. Die ons liet zien hoe je een ticket kon aanpassen (fare adjustment). Erg makkelijk. En we konden op weg.

DSC_0129

We liepen Akihabara station naar buiten overal was licht maar we wisten niet waar we waren of waar nou het eigenlijke neon en manga feest te vinden was, maar na wat rondlopen en weggetjes gokken kwamen we er uit. Ook weer een herrie en een licht erg vet, je wordt er doodgegooid met Manga spul enzo. Na wat te hebben rondgelopen en wat foto’s te hebben gemaakt besloten we om een winkel(toren) binnen te gaan, we waren bij etage 7 toen het 20:00 uur was en alles langzaam ging sluiten. Manga figuren, manga game cards, manga boeken, modelbouw, Airsoft etc. allemaal alleen al in 1 van de winkeltorens en we hadden het nog niet eens volledig gehad. Akihabara leek langzaam te sluiten dus we besloten terug te gaan.

DSC_0133

Bij het teruggaan was het erg druk een hoop zakenlui die ook naar huis gingen. Ik heb echt respect gekregen voor het metro/treinen netwerk in Tokyo echt alles prima geregeld, en de mensen ook niet te geloven allemaal in rijden voor de plaatsen waar de deuren open gaan, op de roltrap links staan en aan de rechterkant lopen de mensen die sneller willen. En dit allemaal zonder te trekken duwen of tieren.

Toyko respect, Japanners respect, echt vet…

Morgen gaan we huur auto halen en 1 dagje toeren en hopelijk de Japanse tuning scene ontmoeten 😀

Japan dag 2 – Tokyo – Senso-ji en Ueno Park

’s morgens / ’s nachts om 4 uur wakker worden van je Jet Lag is niet leuk, we hebben ons erdoorheen weten te werken en zijn uiteindelijk om 9uur opgestaan om vervolgens lopend vanuit het hostel richting Senso-ji te lopen.

DSC_0030

Daar aangekomen was het al erg druk overal jeugd en locals en hier en daar een enkele toerist. Eerst een boog met een grote lampion en ernaast 2 beelden dan een markt met veelal toeristische zwik en daarna een grotere variant van de eerdere boog met ook weer 2 beelden. Waar uiteindelijk een grote tempel te zien was en aan de linkerzijde van de poort een tempel toren. Lekker cliché wat foto’s van gemaakt natuurlijk. Naast de tempel bleek een klein tuintje te liggen met een vijver erbij met hierin Koy’s. Na wat te hebben rondgezworven, en Paul die eenmaal op de foto werd gevraagd door en met een Japanner, en daarna nog eens met een Japanse dialoog aanging met een zwerver die iets teveel sake had gezopen, besloten we iets te vreten te gaan zoeken.

IMG_8174

Op een kaartje wat we kregen bij het inchecken van het hostel zag ik een toko waar ze ramen verkochten, door de kaart hadden we het snel gevonden het was wel alleen maar een deur met een trap naar onder. We zijn omlaag gelopen waar we voor een schuifdeur stonden die niet open ging, althans waar ik niet op het knopje drukte waardoor de deur open ging :S. Eenmaal binnen Kwam een Japans vrouwtje naar ons van alles vertelde waar we natuurlijk niets van verstonden maar uiteindelijk wist ze ons duidelijk te maken dat we aan de automaat onze keuze moesten maken. Na dit gedaan te hebben kregen we een briefje en moesten nog een aantal keuzes omcirkelen (waaronder: sterkte van smaak, hoeveelheid olie, met of zonder knoflook en nog een paar anderen). En ook gaf ze aan dat achter ons een dispenser met water stond die we gratis konden gebruiken voor drinken.

IMG_20160518_110706

Niet veel later kregen we onze Ramen. Een lekker hartige soep met ramen noodles, en 3 lapjes varkensvlees. Het smaakte super. Ondertussen had ik ruzie bij het pakken van water waardoor een andere Japanse bezoeker, Paul en ikzelf in een deuk lagen. “Weet ik veel hoe zo’n water tappert werkt…”. De ramen waren heerlijk en voldaan zijn we weer verder op pad gegaan.

Met de metro richting Ueno station om daar vervolgens Ueno Park in te gaan, een soort van central park in Tokyo, met een meertje, natuur en de nodige musea. Na wat te hebben rondgezworven en uiteindelijk na wat zoek werk bij het meertje te zijn aangekomen besloten we naar het National Museum te gaan. Terwijl we er heen liepen zoekende naar schaduw heb ik men harses wat verbrand. Boh gek, hendig warm (25-28 graden). Bij het museum aangekomen bleek het vandaag museum dag te zijn en hoefde we niet te betalen voor het bezoek (WIN!)

IMG_8197

In het museum hebben we grote collecties, katana’s, beelden, potten en decoraties gezien allemaal uit het oude Japan, vet om te zien. Tijdens het bezoeken van een zaal liepen we een hoek om en begeven moment een slag. BAM. Ik kijk, Paul had nog nix door, zit daar een vrouw gehurkt die een beeldje recht zet… Ja, een museum stuk, WTF hoe krijg je het voor elkaar. Een hoop Japans getier kwam eruit, waar ik uit op meende te maken dat ze haar man die 5 meter verder op de schuld gaf. Uiteraard 😉 Paul had het nu ook in de gaten en samen liepen we proestend verder. Na dit alles zijn we langzaam richting hostel te gelopen. En zijn nadat we wat gechilled hadden op de kamer gaan eten.

We besloten vlak bij het hostel een klein tentje te proberen waar de dag ervoor veel mensen zaten, en waar ik op het kaartje van de hostel meende “Beef Bowl” te hebben gezien. Toen we binnen waren en verwezen werden naar een tafel waar we uiteindelijk op kistjes moesten gaan zitten met een kussen erop en een menu kaart kregen bleek al gauw dat mijn aanname niet geheel correct was. Op de kaart stond alleen vis. We hebben uit fatsoen daar toen maar wat gekozen, zalm sashimi met een cola, niet veel maar we vonden dat we het niet konden maken om weg te lopen. Ondanks dat de obers opeens wel erg veel plezier leken te hebben. (volgens mij zeiden ze kijk daar heb je weer 2 malloten)

De sashimi werd voorgeschoteld, Paul begon al te worstelen om de stukken vis tussen de chopsticks te krijgen en uiteindelijk belandde deze dan ook in het bakje met soja saus. Ik lachen maar niet veel later gebeurde mij hetzelfde. Niet alleen door onze onkunde met de stokjes maar ook omdat de vis erg mals en zacht was. Uiteindelijk hebben we betaald en de mensen vriendelijk bedankt, en zijn verderop toch maar weer naar de macdrek gegaan om nog wat extra eten te nuttigen.

DSC_0082
DSC_0099
(Hierboven 2 foto’s van de night shot)

Toen het donker werd besloten we terug te gaan naar de Senso-ji tempel en bogen. Deze keer via de metro (toch wat sneller) alleen kwamen we erachter dat Kuramae 2 stations heeft (2 verschillende routes en bedrijven). hier kwamen we achter door aan de ene kant het station binnen te gaan en aan de andere kant door het volgen van de borden er weer uitkwamen. Deze borden wezen wel weer verder de weg af waar uiteindelijk een andere gebouw was +/- 300m verderop waar het andere station lag. En hebben daar de metro gepakt naar asakusa om daar een paar vette night shots te maken van de tempel en bogen met statief e.d. Deze zijn mijn inziens erg goed gelukt.

Op de terugweg naar het hostel heb ik me nog eens een “undefinable labeled” flesje meegenomen om te proberen maar bij het hostel aangekomen was dit niet de beste keuze gadverdamme wat een ranzig troep. En nu ben ik dit item aan het tikken waarna we gaan pitten om morgen weer fit te zijn om o.a. naar de imperial palace te gaan.

Spreek je later, homies 4 life 😉

 

Japan vlucht en aankomst

Eergisteren alweer was het dan zo ver eindelijk richting Japan, na veel te vroeg gearriveerd te zijn op het vliegveld (Ja je bent autist of niet ;)) en te hebben gewacht tot we de bagage konden droppen. Konden we eindelijk verder, door de douane waar ik wonder boven wonder eens niet werd uitgepikt. Vervolgens maar iets gegeten (Kalkoen panini) en gewacht tot we konden boarden.

Eindelijk we konden boarden, na vriendelijk te worden begroet met buigingen konden we plaatsnemen op onze stoelen. Wij zaten op een rij van 3, waar gelukkig niemand bij kwam zitten, hierdoor hebben we in ieder geval nog een beetje “shut eye” kunnen doen tijdens de vlucht. Ik had niet gezien hoe ik dit anders voor elkaar had gekregen op die vierkante halve meter. Nee zelfs bij een internationale vlucht heb je geen ruimte om fatsoenlijk te kunnen pitten in een vliegtuig. Lekker kreupel op elkaar zitten, maar gelukkig wel multimedia aan boord waardoor ik nog een film en een x aantal video’s over Japan heb gekeken als ik niet probeerde te slapen…

Uiteindelijk na 11 uur kreupel zitten kwamen we aan op terminal 1 van Tokyo Narita airport. Het was er regenachtig maar dat mocht de pret niet drukken. Nadat we uitgestapt waren en een kilometer over loopbanden e.d. hadden gelopen moesten we eerst weer langs douanne voor een foto en vingerafdrukken te laten maken waardoor we verder konden onze bagage oppikken. Die overigens al mooi klaar gezet was door een Japanner 😉 Daarna nog een check bij de douanne voor de bagage en dingen die evt. aangegeven diende te worden (we hadden nix dus dat scheelde).

Toen stonden we buiten, in de hal van het vliegveld wemelde het van mensen. Ik had me gelukkig voorbereid en wist dat we een skyliner kaartje moesten fixen voor de trein naar Ueno Station. En al gauw hadden we het kaartje waarna we een verdieping lager. Met aanwijzingen van de japanse mevrouw die ons de kaartjes had verkocht gingen we op zoek naar de trein. Gelukkig was dit redelijk te doen maar er kon niet getreuzeld worden want de trein vertrok bijna, en ja in Japan is het openbaar vervoer wel goed geregeld.

In een keer goed, we zaten in de goede trein, na een paar minuten waren we gesetteld op onze “gereserveerde” plaats en begon de trein met de reis naar station Ueno. Onderweg kregen we de Japan experience al  voor onze kiezen gegooid. Rijst en bamboe velden, iconische Japanse huisjes, kleine shrines, winkels met japanse tekens erop waarbij je je afvraagt wat het nu voor winkel is. Top !

Station Ueno, we konden uitstappen, na het station te hebben verlaten kon ik me niet meer orienteren, en kon ik de google streetview afbeeldingen niet plaatsen met waar we stonden dus zijn we terug naar binnen gegaan en hebben we even bij toerist information gevraagd hoe we bij ons volgende station konden komen. Waarna we verwezen werden naar een tunnel die helemaal tot aan het andere station was gebouwd (10 min lopen). Hier een kaartje gekocht met wat hulp van een japans vrouwtje dat ons wees hoe we makkelijker voor 2 man een kaartje konden pakken in de automaat. En weer door poortjes en in de metro, was wel even uitzoeken of we de goede metro hadden maar al gauw bleek dit redelijk logisch in elkaar te zitten. hoppa, 2 haltes en we waren bij ons station, waar we eindelijk echt naar buiten konden en eigenlijk praktisch gelijk bij ons hostel aankwamen.

Hier aangekomen was ik alweer vergeten dat men in Japan de schoenen uit moet doen, dus we stonden in een portaaltje onze schoenen uit te doen waarna we deze in een kast konden zetten en ons konden melden bij de Incheck van het Hostel. Na wat gegevens te hebben gegeven en wat instructies te hebben gekregen konden we naar onze kamer. Een stapelbed met nog een bank erin prima voor ons 2en. Eerst even douche het was erg benauwd het had net geregend en we waren helemaal pannetje gaar.

IMG_20160518_143912

Even de badkamer gechecked en gedouched, kennis gemaakt met de “Anal violator” wc maar nog niet de knopjes in durven drukken, ben aan het denken om dit wellicht op film te zetten hoe mijn reactie zal zijn :D. Na ons lekker te hebben opgefrist zijn we even naar buiten gegaan naar de 7eleven (supermarkt) die overigens echt halve minuut lopen was vanuit het hostel. Even wat drinken meegenomen (waaronder potari sweat :D)

IMG-20160517-WA0003

Nu wat eten, op het mapje wat we van hostel mevrouw hadden gekregen stonden alle belangrijke punten, dus ook restaurantjes en zo. We besloten voor safe te gaan en gewoon de MacDrek te  pakken die ook weer 2 minuutjes van hostel aflag. Daar lekker een teriyaki burger gegeten (super trouwens lekker veel smaak). Toen maar langzaam naar het hostel teruggegaan voor SHUT EYE en het proberen bij te slapen van het tijdsverschil…

IMG_20160517_182751

… binnenkort meer, hopelijk ook wat foto’s…