Japan dag 5 – van Tokyo naar Kyoto

Na ’s nachts slecht in slaap te zijn gekomen, was ik toch voor de wekker op. We moesten uitchecken en auto terugbrengen. Na alles in onze tassen te hebben herpakt en het beddengoed af te hebben genomen gingen we naar de balie om daar uit te checken. Ik als autist natuurlijk 30min gerekend, bleek achteraf 2 minuten te zijn. Onze tassen even in de auto gelegd en daarna even geld pinnen voordat we vertrokken richting rental.

We moesten natuurlijk ook het parkeren nog even betalen, buiten een hoop japanse tekens bleek dit heel makkelijk te zijn. Gewoon het paal nummer invoeren, en de machine toont het bedrag. Dit was 3100 Yen. (+/- 31 EURO).

IMG-20160521-WA0028

Voordat we de auto konden droppen bij de rental moest deze eerst afgetankt worden, gelukkig lag de “tanker” ernaast. We kregen instructies van de pomp bediende hoe we moesten parkeren en vanuit een slang die in de lucht hing. Tankte de pomp bediende de GT86 vol. Naast ons konden we tijdens het wachten mooi kijken naar een brute Mazda RX-7 FD :D. Toen onze GT86 vol was kregen we het bonnetje. 2300 Yen voor +/- 19 liter premium benzine. (De benzine die we hebben verstookt was dus goedkoper dan het parkeren :S (en minder dan de helft van de tol) De GT86 afgeleverd, en we konden praktisch gelijk verder. Helaas deze keer met 2 tassen…

Na een kilometer te hebben gelopen kwamen we bij station Akihabara aan waar we de trein namen richting Tokyo station om daar uiteindelijk Shinkansen tickets te kopen. Na die paar dagen hebben we langzaam in de gaten hoe de metro’s en treinen werken in Tokyo. Eigenlijk best makkelijk…

Bij Tokyo station kochten we de tickets voor de Shinkansen (Bullit Train), hier konden we kiezen voor reserved seats, dit hebben we uiteindelijk wel gedaan en achteraf gezien ook maar goed ook want van de 15/16 wagens waren er maar 3 niet gereserveerde van. Met als gevolg dat we waarschijnlijk geen plaats hadden gehad. Wel even een bedrag moeten afrekenen +/- 14000 Yen, maar een vliegticket was duurder en minder snel.

IMG_20160521_123932
[Ja mensen, een dikke vinger aan de linker kant ;)]

De reis zelf was super, comfortabele stoelen met veel beenruimte (veel meer als in het vliegtuig), de mogelijkheid om de rugleuning in te stellen. In vergelijking met onze NS wagons ook superstil. En het spoor bij bochten ligt vaak gekanteld voor de snelheid. Hij gaat supersnel, heb het willen meten maar kreeg geen GPS signaal in de trein helaas. 2 uur en 18min duurde de reis.

IMG_20160521_124024

Aangekomen op station Kyoto was het F*cking warm, 29 graden. En moesten we met onze 2 tassen p.p. nog een stuk lopen naar het Hostel. Was maar een kleine kilometer maar het voelde als 3. Boh gek, Lekker met die blaartjes allemaal. Na gearriveerd en ingecheckt te zijn moesten we nog wachten tot 15:00uur dus hebben we wat te snacken en drinken gepakt aan de Hostel Zen Bar. En Paul de “Grammar Nazi” heeft nog wat fouten in de vorige verhalen aangehaald. Of ik deze ooit verbeter weet ik niet maar bij deze excuses voor de foutjes 😉  (Paul: En terecht!)

Eenmaal op de kamer hebben we ons even gedoucht, op deze kamer hebben we eigen douche en w.c. Ik had op TripAdvisor een restaurant gevonden met 5 sterren die net om de hoek lag en door de foto’s die erbij stonden was ik verkocht. We besloten er heen te gaan.

IMG-20160521-WA0030

IMG-20160521-WA0031

Echt om het hoekje lag de tent, die je als je van buiten keek in Nederland zo voorbij zou lopen. Binnen werden we begroet door een van de Japanse koks, die eens voor de verandering wel goed Engels sprak. Na wat drinken te hebben ontvangen, vertelde de kok ons wat voor vlees het allemaal was en waar het vandaan kwam (welk gedeelte van de Wagyu koe). Na een menu te hebben bestelt gingen we een beetje onwennig aan de slag. Het vlees werd voor je neus gesneden. En deels gemarineerd (o.a. chef specials 😉 focking lekker)

IMG_20160521_172458

IMG_20160521_173950

Boh gek, dat vlees was meesterlijk, mals, zacht, vet dat eraan zat proefde je niet eens. Ik denk dat we hier nog wel eens gaan eten deze trip…

Na te hebben betaald gingen we terug naar het hostel om ons eerste wasje te doen. Ja mensen jullie lezen het goed ik aan de was. Maar gelukkig is het in dit geval makkelijk 2 stickers met nummer 1 en 2 erop, en de instructie “sprinkle washing powder” en push 1 -> 2. (Ik flikkerde het poeder er gewoon op, gelukkig verbeterde Paul me door te zeggen dat het verspreid moest worden, Thanks m8!)
En nu zitten we dus te wachten daarop, Morgen weer lopen en cultuur snuiven…

Japan dag 4 – Tokyo e.o. Huurauto, mini roadtrip

Vandaag 20-05-2016, vroeg op want we moesten onze huurauto gaan ophalen, volgens google maps was het 20 min. lopen, of met metro en dan 10 min. lopen, we hebben uiteindelijk gekozen voor gewoon lopen want al met al ben je dan nog net zo lang bezig. We waren wat vroeg daar en besloten even te wachten, achteraf niet nodig maar we waren ruim een uur te vroeg. Uiteindelijk toch maar binnen gelopen.

Eenmaal binnen werden we ontvangen door een heel vriendelijk Japans meisje die naar gegevens vroeg en maar minimaal Engels kon. Dus we hebben een aantal vragen en opmerkingen met handen en voeten moeten uitleggen maar uiteindelijk is alles goedgekomen. Ze nam ons mee naar achteren waar een medewerker nog even met een doek de laatste schoonmaak deed. En ondertussen kregen we een inspectie van de auto rondom. Hij zag er tip-top uit, wat een focking brute bak is dat.

DSC_0141

Dicht bij de grond plaatsen we ons in de stoelen, we konden wegrijden, het meisje gaf nog even aan waar we konden tanken morgen bij het inleveren. En daar gingen we dan. Na wat random rijden wisten we niet echt waar we heen gingen dus ik gaf al aan dat we maar richting hostel even moesten rijden zodat we nog wat kleine dingen konden ophalen, en dat Paul even het telefoonnummer van “Star Road” kon opzoeken een tuning garage. Onderweg vond ik dat de auto nogal trilde maar wat bleek ik had de handrem er nog op (DUH!) Via de Senso-Ji poort vonden we onze weg naar het Hostel.

Eerst rende ik naar binnen (met de alarmlichten aan in een veels te smal straatje) daarna ging paul ff voor Wifi naar binnen om het tel nummer te fixen. In Japan navigeren ze met telefoonnummers. Laat het nu net zo zijn dat de navigatie dat telefoonnummer niet kon, en iets globaals er omheen pakte. We besloten die kant op te rijden. na een uurtje kwamen we aan op het navigatie punt echter geen “Star Road” te bekennen na wat rondjes te hebben gereden zag ik een andere Toyota Rental boer, en we besloten daar te vragen of hij wist waar het adres lag.

Ik loop die toko binnen komt er een Japanner, natuurlijk 1 die geen woord engels verstaat of spreekt dus met handen voeten en het adres op Paul’s mobiel gevraagd of hij het wist. Na wat kijken op zijn computer printen hij me een kaart uit. Ik bedankte hem en ging met paul op de navigatie kijken welke straten ongeveer synchroon liepen met die op de geprinten kaart. We hadden het, en reden er naartoe (was nog ruim een kwartier rijden dus als we dat niet hadden gedaan hadden we t nooit gevonden)

Op het zelf aangegeven punt was het ook niet te vinden, toen vond Paul een screenshot van de google maps van “Star Road” weer middels vergelijken het adres gezocht en Ja hoor we hadden prijs eindelijk waren we er dan. Een garage waar Paul hijgend tegen de raam aanzat toen we er voorbij reden. We parkeerde de auto en liepen er naartoe. Paul was net een klein kind in een snoepwinken, en om eerlijk te zijn ikzelf ook een beetje, Mooie auto’s, dik, breed super opgeknapt heel nice.

DSC_0142

We besloten te vragen of we foto’s mochten maken, met handen en voeten natuurlijk want ook deze konden amper Engels. Een ervan die we omgedoopt hebben tot Han (Ja, van fast en furious). Tikte iets in het Japans in google translate en daar kwam uitrollen of hij een afspraak vergeten had met ons. Lol, we gaven aan dat we alleen kwamen voor foto’s en deze mochten we dan maken. Supertrost liet een andere monteur zien wat er “under the hood” lag. Boh gek wat een afwerking. Na wat te hebben gefotografeerd besloten we verder te gaan we bedankt ze vriendelijk en gingen weer op weg.

DSC_0143

DSC_0151

DSC_0156

We besloten maar richting het plaatsje Nikko te rijden, dat bleek achteraf wat ver weg dus we besloten te rijden tot we iets van bos e.d. vonden. We zaten op de snelweg. BAM gelijk tol van 510 yen (+/- 5 Euro). En na niet al te verre tijd kwam weer een tol booth…. … We moesten hier weer een kaartje pakken, we keken elkaar aan en dachten het zal wel goed komen. Na wat te hebben gereden stopte we bij een tankstation omdat er alleen nog maar stad te zien was, en misschien hadden ze bij de “tanker” wel kaarten. Helaas niet dus…

We besloten een punt te pakken op de kaart iets naar rechts onder, maar natuurlijk pakte hij weer een snelweg, we besloten deze af te gaan. Want onze navigatie werkte perfect, alleen de knop tolweg vermijden en adressen invoer en POI’s zoeken was helaas In het Japans, en hebben we dus niet kunnen gebruiken omdat we niet wisten welke knopjes het waren :S Alles op de gok en tast. De navigatie verder voor het navigeren SUPER! echt beste navi die ik ooit heb meegemaakt. goede rijrichtingen, waaschuwingen voor tol en invoegend verkeer.

Maargoed we gingen de tolweg af, Hoppa 1300 YEN (+/- 13 Euro), binnendoor probeerde we te navigeren. Maar besloten uiteindelijk om te richting Daikoku futu te rijden. Hier zijn de meetings met tuning bakken enzo. Na wat binnendoor rijden liet de navigatie ons uiteraard weer via de snelweg gaan. En we besloten dit te doen, Maar wel via de Bay Shore Route, De “Wangan” op. In de japanse autoscene de snelweg die je moet hebben daarbij is Paul lid van de “Wangan Warriors” een club liefhebbers van Japanse auto’s. Dus kaasje, zelf vind ik het natuurlijk ook bruut.

Ondertussen nog een 2 tal tol betalingen moeten doen van 1300 yen (+/- 13 Euro), en toen waren we er bijna, Doordat ik het niet op tijd had gezien reden we het bordje parkeerplaats voorbij en stonden onderaan de afrit. We gingen op zoek naar de ingang van de parkeerplaats die nergens was te vinden :S Na wat op en neer te hebben gereden gingen we op een tankstation op zoek via de telefoon en navi naar iets te eten, het dichts bij zijnde was een KFC, daar maar heenrijden dan…

Ik de navigatie volgen komen we op een straat uit waar opeens een vet japans jochie aan het gebaren was dat we er niet in mochten en aan het schreeuwen, we besloten te draaien, mr. fattie hielp ons nog ff met aanwijzingen bij het draaien. En ik besloot een andere route te kiezen. uiteindelijk vonden we de KFC, daar wat gegeten en toen weer terug naar de Daikoku, onderweg nog wat dikke Japanse bakken gezien. Maar na een hoop op en neer rijden konden we de parkeerplaats entree echt niet vinden. We besloten richting “Daiba” te rijden, Daniel had aangegeven dat hier ook nog wel eens wat tuning meetings zouden kunnen zijn. Daarheen gereden natuurlijk weer Tol  moeten betalen, maar ook hier was nix :S

Zucht, We besloten maar om richting het hostel te rijden, het was een mooie dag geweest en we vonden het jammer maar ook prima zo. Onderweg hebben we ons nog gefascineerd over hoe dik de snelweg in Tokyo ligt en dat je er eigenlijk in Tokyo weinig van merkt, en nog wat tol mogen betalen. Aangekomen bij het hostel hebben we de auto op een parkeerplaats gezet bij het hostel (Betaald). We hebben uiteindelijk uitgerekend dat we hiervoor waarschijnlijk 5000 Yen kwijt zijn (50 Euro) en deze mogen we morgen gaan afrekenen bij een machine die alleen in Japans staat beschreven…. Ben benieuwd.

Achteraf gezien toen we in het hostel weer Wifi hadden bleek dat we toch echt de parkeerplaats bij Daikoku moesten hebben gehad maar dat daa uberhaupt pas vanaf 22:00uur iets te doen was, dus prima zo…

Boh gek vandaag hebben we hendig veel geld aan tol moeten betalen denk ongeveer wel een 60 euro, en dat je nu zegt de wegen zijn in top staat. Nope in veel gevallen te vergelijken met Belgie zelfs. Ochja we hebben het eens meegemaakt en t was met een dikke auto en we hebben toch een top dag gehad.

Morgen, Shinkansen naar Kyoto !

Japan dag 3 – Tokyo – Imperial Palace Grounds, Shibuya crossing en Akihabara

Eerst een kleine inleiding voordat ik ging vond ik het nodig om nieuwe wandelschoenen te kopen en ik wou deze inlopen, heb ik dit gedaan een week voordat ik naar Japan zou gaan. Wat doe ik dan ook nog eens geen wandelsokken en blijkbaar had ik 1 schoen dus ook niet goed zitten :S. Gevolg dikke vette blaar die op mijn weg naar Japan dus nog niet geheeld was (Ik wil Carlijn en Kitty bedanken voor alle zorgen omtrent deze wond.). Door deze wond loop ik nu dus met een gaasjes en zo mank als het maar zijn kan…

Vandaag dag 3, heb ik mijn “oude” wandelschoenen aan gedaan met de wandelsokken, dit omdat ik gister al een beetje het gevoel had dat er blaren onder de voet zaten aan te komen. Vol goede moet zijn we naar station Otemachi gereden, omdat ik op de kaart had gezien dat deze dichterbij het Imperial Palace lag. Op het station aangekomen zijn we de pijlen naar de uitgang gaan volgen en kwamen helaas uit in Tokyo station, Ja sommige metro stations liggen ook verbonden onder de grond aan elkaar. Wij naar de uitgang waar we gelijk tussen de wolkenkrabbers stonden.

DSC_0106

Ja waar moet je dan opeens naartoe, gelukkig met wat orienteren via een telefoon app en borden kijken. Vonden we de weg naar het Imperial Palace. 10 tot 15 min onderweg ernaartoe komen we langs de uitgang van metro station Otemachi (Bedankt Tokyo ;)) uiteindelijk kwamen we bij een soort buiten muur van de palace ground en weer een stuk verder bij de binnen muur beide met grachten eromheen. Op de binnenmuren stond op een punt een Japans torentje.

DSC_0121

Verder door lag een poort met een brug deze werd bewaakt door een paar Japanse politie mensen dus daar konden we er niet in, een poort verder hetzelfde verhaal, toen hadden we de halve buitenmuur gehad en kwamen bij nog een poort uit, maar ook deze was helaas dicht. Jammer, we hebben hierdoor niet the Imperial Palace grounds kunnen bezoeken maar wel mooie foto’s van de muur en poorten kunnen maken.

We besloten naar Shibuya crossing te gaan maar helaas was een metro station wat ver weg dus hebben we uiteindelijk nog een stuk moeten lopen om bij een uit te komen. natuurlijk moesten we overstappen om daar te komen dus dit weer gedaan en uiteindelijk kwamen we bij station Shibuya uit, die gekoppeld leek te zijn aan een soort waren huis. dus we zijn via roltrappen naar onder gegaan en bij de eerste uitgang naar buiten gelopen, alleen voelde dit wat fout en na de App er weer bij te hebben gepakt kwamen we tot de conclusie dat we de uitgang tegenover degene moesten hebben waar we stonden.

Shibuya Crossing was gelijk bij deze uitgang te vinden, Boh gek wat een Herrie, toeters bellen, vrachtauto’s met lcd displays erop die reclame maken voor dance parties etc. Wij de crossing over naar de Starbucks want ik wou een bak koffie en ondertussen filmen hoe we over staken :S helaas had ik hem op foto’s maken staan dus ik besloot om op de terugweg nog eens te proberen en dit was gelukt zoals in mijn vorige post te zien was 😉

Nu de weg terug van de ene kant van tokyo naar de andere, het liefste met zo min mogelijk overstappen. Nou we hadden een route gevonden 1x overstappen. Kaartje gehaald voor de eerste rit van 2 stations, aan een japanse gast van de spoorweg gevraagd of dit goed was en deze knikte ja. Helaas, werd pijnlijk duidelijk dat dit niet het geval was toen we door de poortjes wouden bij het overstap station. Een vriendelijke japanse spoorweg gast vroeg ons waar we vanaf kwamen en waar we heen moesten en hij hielp ons door onze kaartjes in te nemen en ons nieuwe te geven die wel goed waren. Hiermee zijn we verder kunnen gaan.

Aangekomen bij het hostel verrekte ik van de pijn aan mijn poten. En jawel hoor buiten de blaar op mijn hak ook 2 blaren aan de linkervoet waarvan 1 grotere en 1 aan de rechtervoet. Lekker dan of dit nu komt door het scheef lopen of toch omdat ik geen loopvlees heb weet ik niet maar K*T is het wel…

803918_638386016178909_1494501094_n

Als avondeten besloten we voor een “Beef bowl” te gaan, dit stond op het kaartje dat we van het hostel hadden gekregen. We kregen een glas water en onze bestelling werd opgenomen. Uiteindelijk vroegen we ons af of het wel water was want het was hendig ranzige sjap. Toen het eten kwam was dit al gauw vergeten. Gyudon, Beef bowl is dus rijst met erboven reepjes beef vlees met ui. En je kon er dan zelf nog een topping op laten doen, ik had lente ui erbij. Het smaakte goed al hebben we wel zitten stoeien met de chopsticks en rijst 😀

DSC_0128

Na het eten wouden we Akihabara eens gaan opzoeken, echter werd het een metro en soort van trein als aansluiting beide maar 1 station, maar het kon niet anders. Ook hier gingen we de mist in met de kaartjes omdat het poortje overliep in het nieuwe station. Ook hier werden we verder geholpen door een vriendelijke spoorweg medewerker. Die ons liet zien hoe je een ticket kon aanpassen (fare adjustment). Erg makkelijk. En we konden op weg.

DSC_0129

We liepen Akihabara station naar buiten overal was licht maar we wisten niet waar we waren of waar nou het eigenlijke neon en manga feest te vinden was, maar na wat rondlopen en weggetjes gokken kwamen we er uit. Ook weer een herrie en een licht erg vet, je wordt er doodgegooid met Manga spul enzo. Na wat te hebben rondgelopen en wat foto’s te hebben gemaakt besloten we om een winkel(toren) binnen te gaan, we waren bij etage 7 toen het 20:00 uur was en alles langzaam ging sluiten. Manga figuren, manga game cards, manga boeken, modelbouw, Airsoft etc. allemaal alleen al in 1 van de winkeltorens en we hadden het nog niet eens volledig gehad. Akihabara leek langzaam te sluiten dus we besloten terug te gaan.

DSC_0133

Bij het teruggaan was het erg druk een hoop zakenlui die ook naar huis gingen. Ik heb echt respect gekregen voor het metro/treinen netwerk in Tokyo echt alles prima geregeld, en de mensen ook niet te geloven allemaal in rijden voor de plaatsen waar de deuren open gaan, op de roltrap links staan en aan de rechterkant lopen de mensen die sneller willen. En dit allemaal zonder te trekken duwen of tieren.

Toyko respect, Japanners respect, echt vet…

Morgen gaan we huur auto halen en 1 dagje toeren en hopelijk de Japanse tuning scene ontmoeten 😀

Japan vlucht en aankomst

Eergisteren alweer was het dan zo ver eindelijk richting Japan, na veel te vroeg gearriveerd te zijn op het vliegveld (Ja je bent autist of niet ;)) en te hebben gewacht tot we de bagage konden droppen. Konden we eindelijk verder, door de douane waar ik wonder boven wonder eens niet werd uitgepikt. Vervolgens maar iets gegeten (Kalkoen panini) en gewacht tot we konden boarden.

Eindelijk we konden boarden, na vriendelijk te worden begroet met buigingen konden we plaatsnemen op onze stoelen. Wij zaten op een rij van 3, waar gelukkig niemand bij kwam zitten, hierdoor hebben we in ieder geval nog een beetje “shut eye” kunnen doen tijdens de vlucht. Ik had niet gezien hoe ik dit anders voor elkaar had gekregen op die vierkante halve meter. Nee zelfs bij een internationale vlucht heb je geen ruimte om fatsoenlijk te kunnen pitten in een vliegtuig. Lekker kreupel op elkaar zitten, maar gelukkig wel multimedia aan boord waardoor ik nog een film en een x aantal video’s over Japan heb gekeken als ik niet probeerde te slapen…

Uiteindelijk na 11 uur kreupel zitten kwamen we aan op terminal 1 van Tokyo Narita airport. Het was er regenachtig maar dat mocht de pret niet drukken. Nadat we uitgestapt waren en een kilometer over loopbanden e.d. hadden gelopen moesten we eerst weer langs douanne voor een foto en vingerafdrukken te laten maken waardoor we verder konden onze bagage oppikken. Die overigens al mooi klaar gezet was door een Japanner 😉 Daarna nog een check bij de douanne voor de bagage en dingen die evt. aangegeven diende te worden (we hadden nix dus dat scheelde).

Toen stonden we buiten, in de hal van het vliegveld wemelde het van mensen. Ik had me gelukkig voorbereid en wist dat we een skyliner kaartje moesten fixen voor de trein naar Ueno Station. En al gauw hadden we het kaartje waarna we een verdieping lager. Met aanwijzingen van de japanse mevrouw die ons de kaartjes had verkocht gingen we op zoek naar de trein. Gelukkig was dit redelijk te doen maar er kon niet getreuzeld worden want de trein vertrok bijna, en ja in Japan is het openbaar vervoer wel goed geregeld.

In een keer goed, we zaten in de goede trein, na een paar minuten waren we gesetteld op onze “gereserveerde” plaats en begon de trein met de reis naar station Ueno. Onderweg kregen we de Japan experience al  voor onze kiezen gegooid. Rijst en bamboe velden, iconische Japanse huisjes, kleine shrines, winkels met japanse tekens erop waarbij je je afvraagt wat het nu voor winkel is. Top !

Station Ueno, we konden uitstappen, na het station te hebben verlaten kon ik me niet meer orienteren, en kon ik de google streetview afbeeldingen niet plaatsen met waar we stonden dus zijn we terug naar binnen gegaan en hebben we even bij toerist information gevraagd hoe we bij ons volgende station konden komen. Waarna we verwezen werden naar een tunnel die helemaal tot aan het andere station was gebouwd (10 min lopen). Hier een kaartje gekocht met wat hulp van een japans vrouwtje dat ons wees hoe we makkelijker voor 2 man een kaartje konden pakken in de automaat. En weer door poortjes en in de metro, was wel even uitzoeken of we de goede metro hadden maar al gauw bleek dit redelijk logisch in elkaar te zitten. hoppa, 2 haltes en we waren bij ons station, waar we eindelijk echt naar buiten konden en eigenlijk praktisch gelijk bij ons hostel aankwamen.

Hier aangekomen was ik alweer vergeten dat men in Japan de schoenen uit moet doen, dus we stonden in een portaaltje onze schoenen uit te doen waarna we deze in een kast konden zetten en ons konden melden bij de Incheck van het Hostel. Na wat gegevens te hebben gegeven en wat instructies te hebben gekregen konden we naar onze kamer. Een stapelbed met nog een bank erin prima voor ons 2en. Eerst even douche het was erg benauwd het had net geregend en we waren helemaal pannetje gaar.

IMG_20160518_143912

Even de badkamer gechecked en gedouched, kennis gemaakt met de “Anal violator” wc maar nog niet de knopjes in durven drukken, ben aan het denken om dit wellicht op film te zetten hoe mijn reactie zal zijn :D. Na ons lekker te hebben opgefrist zijn we even naar buiten gegaan naar de 7eleven (supermarkt) die overigens echt halve minuut lopen was vanuit het hostel. Even wat drinken meegenomen (waaronder potari sweat :D)

IMG-20160517-WA0003

Nu wat eten, op het mapje wat we van hostel mevrouw hadden gekregen stonden alle belangrijke punten, dus ook restaurantjes en zo. We besloten voor safe te gaan en gewoon de MacDrek te  pakken die ook weer 2 minuutjes van hostel aflag. Daar lekker een teriyaki burger gegeten (super trouwens lekker veel smaak). Toen maar langzaam naar het hostel teruggegaan voor SHUT EYE en het proberen bij te slapen van het tijdsverschil…

IMG_20160517_182751

… binnenkort meer, hopelijk ook wat foto’s…

Aftellen naar JAPAN

We moeten nog even wachten voordat we naar Japan kunnen gaan, hier alvast een countdown:

Backpack voor Japan. Bedankt BOL.com en PostNL NOT!

Backpack voor mijn Japan trip

Voor de trip naar Japan moest ik natuurlijk iets hebben om mijn bagage in te vervoeren. Nu wou ik geen hardcase met wielen, waar je helemaal stereo van wordt als je er 200 meter mee hebt gerold. Dus toen kwam ik al gauw uit bij een backpack. Ik wou iets wat er ook nog wat stoerder uit ziet, niet van die felle kleuren e.d. dus kwam ik bij een leger camo uit. Ik heb mijn oog laten vallen op de Highlander New Force 66 (65 liter).

Ik wou de backpack bestellen via bol.com dit omdat ik via mijn werk een bol.com cadeaupas had gekregen. Helaas hadden ze alleen multicam camo en geen DPM (nederlandse camo). Na wat reviews te hebben gelezen en bekeken vond ik het tijd om deze backpack te bestellen. Stevig, genoeg plaats, genoeg verstel opties, genoeg volume etc.

Backpack bestellen

Dus vol goede moed de bestelling geplaatst met mijn bol.com account die ik jaren geleden al had aangemaakt. Mijn afleveradres stond nog op het oude adres van mijn vorige werkgever. Dus deze heb ik gewijzigd naar mijn thuis adres, en uiteindelijk de bestelling betaald. Na een paar minuten kreeg ik de bevestigingsmail. En na een paar uurtjes kreeg ik een track en trace code. Ik opende deze, en zag tot mijn verbazing dat het oude adres van mijn vorige werkgever als afleveradres erop stond 🙁

De wereldreis om mijn backpack te ontvangen

Ik gelijk met bol gebeld, daar kreeg ik een vriendelijk belgisch meisje dat gelijk een mail zou sturen naar de leverancier die rechtstreeks het pakket zou versturen om het afleveradres als nog te wijzigen. De volgende dag kreeg ik een mail terug van de leverancier dat zij niets meer konden doen. Dus heb ik PostNL gebeld om te vragen of zij wellicht wat konden betekenen. Helaas konden zij ook niet meer eraan doen. Dus ik moest het pakket laten bezorgen bij een adres dat leeg stond en waarvan geen telefoonnummer beschikbaar meer was.

Ik aan het hopen dat de bezorger hem mee terug zou nemen om vervolgens het pakket af te laten leveren bij een afhaalpunt, zodat ik hem met legitimatie kon ophalen. Maar helaas er stond tot mijn verbazing dat het pakket was bezorgd (in de track en trace). Ik me aan het ergeren natuurlijk. VIa de chat van BOL.com mijn beklacht gedaan en de situatie uitgelegd. Zij gaven aan dat er inderdaad een storing op de site was geweest maar dat ze helaas niet konden betekenen en me verzochten om naar het adres zelf te rijden. Bol.com Bedankt NOT!

Ik in de pauze van mijn werk als een idioot naar het adres gereden om te kijken of ik mijn pakket kon zien te krijgen. Want er stond dat het pakket was bezorgd. Aangekomen op het adres opende een schilder de deur. “Ik heb hier alleen dit pakketje” zei hij, helaas niet mijn pakket. Na wat wachten kwam hij opeens een PostNL kaart tegen, dat was hem… … De PostNL kaart waar opstond dat het bij de buren was afgeleverd. Bedankt PostNL NOT! top track en trace systeem !. Gelukkig kon ik deze mensen nog van de tijd toen ik daar heb gewerkt, en deze deden gelukkig niet heel moeilijk. Eindelijk ik had mijn backpack.

De ellende die PostNL en Bol.com heet

PostNL krijg ik al jaren de schijt van, het track en trace systeem dat gewoon foutieve data laat zien en de onbenullige idioten bezorgers die pakketjes afleveren bij buren zonder dat ze briefje in de bus doen, of zeggen dat ze langs zijn geweest maar niet aan de deur zijn geweest. pakketjes afleveren om 23:00uur (lekker als de kleine aan het pitten is…). Als ik de keuze heb laat ik niets meer aankomen via PostNL.

Bol.com, leuk dat er een systeemfout is en dit ook erkennen. Maar als ik er zelf niet achter aan was gegaan had ik kunnen fluiten naar mijn bestelling. Ook de flexibiliteit is waardeloos. “We vinden het erg vervelend voor u, maar we kunnen niets doen.”. Gelukkig zijn er nog aardige mensen op de wereld die pakketjes aannemen… … Want als ik een rotte appel had gehad of als die schilders er niet waren geweest had ik kunnen fluiten naar mijn Backpack !

Ondanks bovenstaande frustratie kan ik gelukkig lekker naar Japan met een tot nu toe top uitziend en aanvoelende backpack.

Vliegtickets boeken naar Japan – Deel 2

Eindelijk het is zover we kunnen de vliegtickets bestellen. Bijna bij het einde van het bestelproces aangekomen komen we tot de conclusie dat mijn reisgenoot / kameraad geen paspoort heeft. Dus konden we nog niet verder met bestellen.
Op dat moment was ik aan het denken of mijn paspoort nog wel geldig zu zijn als we naar Japan zouden vertrekken, en jawel hoor mijn paspoort bleek te verlopen voordat we zouden reizen. Dus ook mijn paspoort moest worden verlengd.

Dus hebben we beide gezorgd dat we zo snel als we konden toch een nieuw paspoort hadden. Waarbij ik nog even wil benadrukken dat je absoluut bij je gemeente geen SPOED paspoort moet bestellen. Wij hebben dit beide niet gedaan en konden 2 dagen later al ons nieuwe paspoort ophalen…

Na beide ons paspoort te hebben gehaald hebben we uiteindelijk de vliegtickets geboekt. Enige nadeel was dat de terugreis op maandag 60 Euro duurder bleek te zijn door onze paspoort perikelen. Maar vertrek op dinsdag zou dezelfde prijs hebben als we eerst hadden (EUR 650,=). Dus toen was de keuze simpel, gewoon 1 dag later terugvliegen…

Vliegtickets boeken naar Japan – Deel 1

Nadat we de datums hebben bepaald ben ik gaan kijken of we viegtickets konden gaan boeken. Helaas konden we nog niet voor de datum zelf kijken aangezien die pas beschikbaar worden een jaar voordat je de reis begint. Dus als alternatief heb ik gekeken op een aantal maanden terug. Gezien de drukte van maart heb ik elke keer februari gebruikt als maand.

Via skyscanner.nl had ik in een blog item weten te vinden dat maandags een goede dag was om te vertrekken dus dit heb ik dan ook aangehouden als reisdag. Ben online vluchten gaan bekijken, wat mogelijkheden betreft e.d.

Skyscanner.nl en vliegtickets.nl heb ik veelvuldig bekeken. Uiteindelijk was ik constant aan het zoeken naar Amsterdam -> Tokyo. Met dit als criteria was de beste deal om een vlucht te pakken met 1 overstap. Deze kostte ongeveer EUR 620,= en een reistijd van maar liefs 17uur+.

Begeven moment bedacht ik me dat Düsseldorf dichtbij is voor ons, en ben naar vluchten gaan kijken vanuit Düsseldorf . Dit bleek een schot in de roos. De prijs was +/- EUR50,= goedkoper. Maar ik zag dat de rechtstreekse vlucht daar ook
een acceptabele prijs had, waardoor de reistijd i.p.v. 17uur+ maar 11uur zou zijn.

Lufthansa en ANA (All Nippon Airways) waren de opties. Ik ben uiteindelijk gaan kijken bij de maatschappijen zelf, en daar bleken de vliegtickets nog eens 50 euro goedkoper te zijn. We hadden nu dus voor EUR 650,= p.p. een rechtstreekse vlucht. Wel viel me op dat de vliegtickets vrij snel vergeven waren dus ik had besloten dat zo gauw we de vliegtickets konden bestellen we dit ook maar gelijk moesten doen…

Reis naar japan, planning (1)

Een reis naar Japan waar begin je dan ? Eerst eens kijken wanneer en hoe lang we willen gaan. Dit is natuurlijk afhankelijk van meerdere factoren. Welk seizoen, wat willen we zien, wat is financieel haalbaar etc.

Hoe Lang naar Japan ?

Voor ons beide is dit een reis tussen het normale leven door, dus geen zomervakantie. En ook omdat mijn vriendin thuis blijft met mijn dochtertje wil ik niet te lang weg zijn. Vandaar hebben we gekozen om 14 dagen te pakken. Japan is eigenlijk wat groot om in 14 dagen te bezoeken, maar we moeten het er nu even mee doen.

Welk Seizoen ?

Elk seizoen in Japan zal zijn charmes hebben echter hoor ik van veel mensen (internet en persoonlijk) dat de zomers erg benauwd en warm kunnen zijn. En de winter kan voor mooie sneeuwlandschappen kan zorgen. Maar ik haat sneeuw, gladheid en kou dus die valt ook al af. Dan blijven er nog 2 over.
Herfst zal qua kleur ongetwijfeld het mooiste foto materiaal opleveren. Maar ik vermoed dat het weer wat negatiever zal zijn. Regen en de iets koudere temperatuur zal bij het bezichtigen van bezienswaardigheden niet positief meewerken.
Dan blijft er nog één over namelijk de Lente. Vooral de cherry blossoms spraken ons aan, maar dat brengt meteen drukte met zich mee, en het gevolg daarvan is duurdere accommodatie e.d. Uiteindelijk hebben we gekozen om in mei te gaan, na de cherry blossoms, hopelijk zien we er wel nog een paar. Je zit dan buiten het seizoen en de temperatuur is lekker aangenomen, rond de 20 graden dus dat scheelt weer een hoop dikke kleding in de bagage. Doordat het in deze periode niet druk is is de prijs van de accommodatie een stuk beter en de drukte bij de verschillende bezienswaardigheden zal ook een stuk minder zijn.

Wat willen we zien in Japan ?

Goed we weten nu welk seizoen, maar wat willen we beide zien in Japan. Gelukkig hebben we beide dezelfde interesses dus dat is al geen probleem. Wat was een must voor ons beide:

  • Tokyo
  • Rit over de Wangan (Snelweg om Tokyo)
  • Kyoto
  • Mount Fuji

Met name alle cliché Japanse bezienswaardigheden zoals parken, tempels e.d. wouden we beide bezoeken. Van daaruit zijn we gaan plannen en hebben een globaal schema gemaakt van waar we op welke dag naartoe willen gaan. Tevens heb ik vervolgens gekeken welke dag het meest gunstige is om een ticket te kopen en zijn vanuit daar data gaan plannen.

Financieel wat is haalbaar ?

Na wat globale berekeningen wat een ticket zou kosten, en wat het leven daar zou gaan kosten hadden we beide het idee om minimaal Euro 3000,= te sparen voor alles, meer is natuurlijk altijd mooi. Op deze 3000 euro genoeg zal zijn zullen we uiteindelijk ondervinden. En in de loop van de tijd zal ik een uitgebreide planning met kosten berekening maken en zullen we aan de hand daarvan een beter inzicht krijgen.

In januari 2015 hebben we dit besloten en zijn er uiteindelijk uitgekomen dat volgend jaar mei dus 2016 haalbaar zou moeten zijn. En zijn dus van daar uit alles gaan bekijken…